10 μήνες χωρίς αναστολή στη λογική.

Βλέπω από το πρωί πολλά χιουμοριστικά post για την καταδίκη του γέροντα Παστίτσιου, σε 10 μήνες φυλάκιση με αναστολή για εξύβριση θρησκεύματος κατ' εξακολούθηση .

Το σίγουρο είναι ότι πίσω από όλα τα ευφυή κωμικά σχόλια κρύβεται μια τραγική αλήθεια: καταδικάστηκε ένας άνθρωπος γιατί τόλμησε να σατιρίσει όχι μόνο έναν (προφανώς αμόρφωτο) παπά αλλά κυρίως το εμπόριο που έχει στηθεί γύρω από το προσωπό του.

Όμως αντίστοιχα η σάτιρα π.χ. του Λαζόπουλου, σε πολιτικά πρόσωπα με αισχρούς χαρακτηρισμούς και υπονοούμενα (βλ. Μέρκελ, Παπανδρέου που τους παρουσίαζε με στολές ναζί) δεν έπρεπε να ξεσηκώσει την ελληνική Δικαιοσύνη; Οι ρατσιστικοί λόγοι του Άνθιμου για τους ομοφυλόφιλους ή για τον Εβραϊκό τουρισμό που αναπτύσσεται στην Θεσσαλονίκη δεν ενόχλησαν το Νομικό σύστημα; Αλλοίμονο αν μιλήσουμε για τον μόνιμο μισαλλόδοξο Αντιτεκτονικό λόγο του Πειραιώς και Φαλήρου Σεραφείμ!
Αλήθεια! Δεν προβληματίζει κανέναν το ότι η θρησκεία και οι εκπροσωποί της βρίσκονται συνέχεια στο απυρόβλητο;

Γιατί η ενόχλησή μας περιορίστηκε στη σάτιρα του θρησκεύματος;

Η σάτιρα δεν περιέχει και την βλασφημία στα θεία; Αυτό είναι γνωστό από την εποχή του Αριστοφάνη. Άλλωστε το χιούμορ είναι άλλο ένα δυνατό εργαλείο του λόγου για να τονίζουμε τα κακώς κείμενα. Να υποθέσω οτι η Εκκλησία, τόσο το έμψυχο δυναμικό της, όσο και η ίδια σαν οργάνωση, δεν κάνει λάθη;

Δεν έπρεπε η Εκκλησία πρώτη να συγχωρέσει τον αμαρτωλό “Παστίτσιο” και να ζητήσει να μην τιμωρηθεί; Αυτή δεν είναι η έννοια της χριστιανικής συγχώρεσης;
Δεν θα αποδείκνυε έτσι την πνευματική της ανωτερότητα; Μήπως πάλι αυτή βγήκε χαμένη από αυτήν την υπόθεση; Μήπως πάλι δεν έδωσε την εντύπωση απλά μιας δογματικής οργάνωσης που είναι έρμαιο των κατωτέρων αισθημάτων της: μίσος, ικανοποίηση από την παραδειγματική τιμωρία ενός συμπολίτη της κτλ.;
Θα τολμήσω να πω αυτό που όλοι υποψιάζονται: οι πιο πιστοί ορθόδοξοι χριστιανοί, οι περισσότερο τυφλοί από τα πιστεύω τους, ευχαριστήθηκαν από την απόφαση αυτή. Γιατί είναι πωρωμένοι. Καλωσορίζουν ηδονικά την τιμωρία αυτή. Θεωρούν οτι πήραν το αίμα τους πίσω.

Μόνο θρησκεία και καθόλου ηθική.

Αναρωτιέμαι όμως, το Τριμελές Πρωτοδικείο Αθηνών δεν σκέφτηκε οτι με την απόφασή του αποδεικνύει οτι το κράτος μας απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί κοσμικό;
Ίσως το αίτημα διαχωρισμού Εκκλησίας – Κράτους να είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Ίσως και όχι. Μιας και την ίδια ώρα ο πρωθυπουργός της χώρας αυτής “μιλάει ακόμα και με τον θεό”.

Η Χρυσή Αυγή, το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής και ο Τεκτονισμός.

Τα τελευταία 2 χρόνια δεν είναι λίγες οι φορές, που το όνομα του Τεκτονισμού έχει μπλακεί στο ζήτημα της Χρυσής Αυγής. Αντίστοιχα συγχέεται και ο Λαικός Σύνδεσμος της Χ.Αυγής (1985) με το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής (Hermetic Order of Golden Dawn)((1888), παρά το γεγονός ότι η δεύτερη προυπήρξε του πρώτου, κατά έναν ολόκληρο αιώνα και είχε ένα τελείως διαφορετικό χαρακτήρα και σκοπό.

Τα πραγματικά ιστορικά στοιχεία, που αφορούν την δημιουργία του Hermetic Order of Golden Dawn, διαστρεβλώνονται -σκόπιμα- για να δημιουργηθούν μια σειρά από θεωρίες.
Με απώτερο σκοπό να κατηγορηθούν οι "Μασόνοι"(sic) αλλά και οι "Σιωνιστές" (sic) για την δημιουργία μιας οργάνωσης με ναζιστικά χαρακτηριστικά (!).
Άλλωστε κάθε πολιτικό-οικονομική συνομωσία που σέβεται τον εαυτό της, αναφέρεται σε "Σιωνιστές", "Ναίτες" κτλ..

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε το πλαίσιο (εποχή) στο οποίο δημιουργήθηκε το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής (εφεξής Η.Ο.G.D.).
Στα τέλη 19ου αι. κυρίως ο Ρομαντισμός έχει δημιουργήσει πρόσφορο έδαφος για κάθε είδους πνευματική αναζήτηση. Οι πνευματικές σεάνς αποτελούσαν μόδα της αριστοκρατίας, ενώ σημαντικές προσωπικότητες της "Υψηλής Τέχνης" όπως οι αδ. Eliphas Levi, αδ. W. W. Westcott , αδ. S. Mathers έχουν εκδόσει ήδη ή εκδίδουν και μεταφράζουν σημαντικά βιβλία αποκρυφιστικού χαρακτήρα (ορόσημα) για τις γνωστές, θεουργικές και μη, "Υψηλές επιστήμες" (Qabbala, Ενωχιανή Μαγεία, Ερμητικά κείμενα, Αρχημία).
Μέσα σε αυτό το έντονα πνευματικό κλίμα οι Βρετανοί Τέκτονες είναι αναμενόμενο να επηρεαστούν απο την Θεοσοφία (1875)(βλ. αδ. Leadbeater, αδ. Oswirth) που αποτελεί το πιο καλά οργανωμένο από τα "πνευματικά" κινήματα της εποχής.

Το Η.Ο.G.D (Hermeric Order of Golden Dawn) ιδρύθηκε το 1888 από τους Βρετανούς Τέκτονες William R. Woodman, William Wyn Westcott και Samuel McGregor Mathers και κάποια μέλη απο το Societas Rosicruciana in Anglia (S.R.I.A).
(To S.R.I.A που ιδρύθηκε το 1865, αποτελούσε ένα Τεκτονικό Τάγμα με Εσωτερική Χριστιανική διδασκαλία, στα πρότυπα του Ροδοσταυρικού Κολλεγίου, που όμως δεχόταν στις τάξεις του αποκλειστικά Τέκτονες Διδ.).
Το Η.Ο.G.D ακολούθησε αυτόνομη πορεία από τον Τεκτονισμό, μιας και είχε έντονο μαγικό και τελετουργικό χαρακτήρα και όχι Φιλοσοφικό.
Η βάση των τελετουργιών του ήταν ετερόκλητα (εκ πρώτης όψεως) πανάρχαια συστημάτα και μύθοι: η Καμπαλά (Δέντρο της Ζωής), η γριμοριακή μαγεία, η Αλχημεία, ο Ροδοσταυρισμός, Αιγυπτιακή μυθολογία, Νεοπλατωνικές και Γνωστικιστικές ιδέες αλλά όχι αυτούσιος ο Χιραμικός Μύθος.

Το Η.Ο.G.D κληρονομεί πολλές Τεκτονικές ιδέες: την ονομασία του 1ου Βαθμού (Νεόφυτος "0=0") και μυστικιστικά χαρακτηριστικά που αφορούν κυρίως τις μυήσεις (περιοδείες κτλ).
Ο Θείος Σπινθήρας υπάρχει μέσα στον Μυημένο. Ο Μάγος (ο μυημένος δηλαδή) προσπαθεί να έρθει σε επαφή με Το Ανώτερο. Να έρθει σε επαφή με τον Εσώτερο Εαυτό του (άραγε το Τεκτονικό: "βάθος της Συνείδησης";), μέσα από την αυτογνωσία να μεταστοιχειώσει τον Εαυτό του (Αλχημική διαδικασία) και να αναγεννηθεί πνευματικά. Άλλωστε μέσα του υπάρχει ο Θείος Σπινθήρας.

Παρόλαυτά ο σκοπός των Τεκτόνων που δημιούργησαν το Η.Ο.G.D δεν ήταν να δημιουργήσουν ένα συμπληρωματικό Τεκτονικό Σώμα. Αλλά αντίθετα, να δημιουργήσουν κάτι ανεξάρτητο. Που θα τους προσέφερε αυτά που δεν μπορούσε (και δεν ήθελε) να τους προσφέρει ο Τεκτονισμός: τις τελετουργίες της Υψηλής Τέχνης. Τελετουργίες Θεουργικού - μαγικού χαρακτήρα .

Γιαυτό και το τάγμα ονομάζεται "Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής".
Μιας "Χρυσής Αυγής του Ανθρώπου" σε εσωτεριστικό - πνευματικό επίπεδο.
Σε αντίθεση με το Εθνικό Λαϊκό Κίνημα Χρυσή Αυγή, που αναφέρεται στην "Χρυσή Αυγή της Αρείας Φυλής". Δηλαδή την Ανάταση μιας καθαρής φυλής, με βάση τα φυλετικά χαρακτηριστικά, όπως αυτά είναι αντιληπτά από την ναζιστική και εθνικιστική κοσμοθεωρία.


Σημ.:Ο λόγος που χρησιμοποιώ τον όρο "Αρχημία" από το "Αλχημεία" είναι επειδή ο Μύστης επιζητεί με την «θεία και ιερά τέχνη», την Πρώτην Αρχήν, την Μίαν Αρχήν, την Αρχήν Μίαν των Αλχημιστών, άρα είναι σωστό και το "Αρχημεία" ή "Αρχιμεία". Κατά την περίοδο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (αυτή που αποκαλούμε Βυζαντινή) η Αλχημική Τέχνη αποκαλείτο "Χυμευτική".

Οι ρίζες του μίσους

Υπάρχουν δύο ψυχικές εκφράσεις του μίσους: το μίσος για τον άλλο και το μίσος για τον εαυτό μας, το οποίο συχνά δεν παρουσιάζεται ως τέτοιο. Αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι και τα δυο έχουν κοινή ρίζα, την άρνηση της ψυχικής μονάδας να δεχθεί αυτό που για την ίδια είναι ξένο. Η οντολογική αυτή διάρθρωση του ανθρώπου επιβάλλει αξεπέραστους εξαναγκασμούς σε κάθε κοινωνική οργάνωση και σε κάθε πολιτικό πλάνο. Καταδικάζει αμετάκλητα κάθε ιδέα για μία«διαφανή» κοινωνία, κάθε πολιτικό πλάνο που αποσκοπεί στην άμεση οικουμενική συμφιλίωση.
 
Κατά τη διαδικασία κοινωνικοποίησης, οι δύο διαστάσεις του μίσους χαλιναγωγούνται σε σημαντικό βαθμό, τουλάχιστον όσον αφορά τις πιο δραματικές εκδηλώσεις τους. Εν μέρει αυτό επιτυγχάνεται μέσω του μόνιμου αντιπερισπασμού που ασκείται στην καταστροφική τάση από τους«εποικοδομητικούς» κοινωνικούς σκοπούς - την εκμετάλλευση της φύσης, τον συναγωνισμό διαφόρων ειδών (τις «ειρηνικές» αγωνιστικές δραστηριότητες, όπως ο αθλητισμός, τον οικονομικό ή πολιτικό ανταγωνισμό, κτλ). Όλες αυτές οι διέξοδοι κατευθύνουν ένα μέρος του μίσους και της «διαθέσιμης» καταστροφικής ενέργειας, αλλά όχι το σύνολο τους.

Το κομμάτι του μίσους και της καταστροφικότητας που απομένει φυλάσσεται σε μία δεξαμενή έτοιμη να μετατραπεί σε καταστροφικές δραστηριότητες, σχηματοποιημένες και θεσμοθετημένες, που στρέφονται εναντίον άλλων ομάδων - δηλαδή να μετατραπεί σε πόλεμο. Αυτό δεν σημαίνει ότι το ψυχικό μίσος είναι η «αιτία» του πολέμου. Αλλά το μίσος είναι, αναμφίβολα, ένας όρος, όχι μόνο απαραίτητος αλλά και ουσιαστικός, του πόλεμοι».

Το μίσος καθορίζει τον πόλεμο και εκφράζεται μέσω αυτού, Η φράση του Αντρέ Μαλρό «είθε η νίκη σε αυτό τον πόλεμο να ανήκει σε όσους πολέμησαν χωρίς να τον αγαπούν» εκφράζει μία ελπίδα που στην πραγματικότητα διαψεύδεται σε όλους σχεδόν τους πολέμους. Αλλιώς δεν θα καταλαβαίναμε πώς εκατομμύρια άνθρωποι στη διάρκεια της ιστορίας ήταν πρόθυμοι, από τη μία στιγμή στην άλλη, να σκοτώσουν αγνώστους ή να σκοτωθούν από αυτούς. Και όταν η δεξαμενή του μίσους δεν βρίσκει διέξοδο στον πόλεμο, εκδηλώνεται υπόκωφα με τη μορφή της περιφρόνησης, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.

Οι καταστροφικές τάσεις των ατόμων συνάδουν απόλυτα με την ανάγκη μίας κοινωνίας να ενδυναμώνει τη θέση των νόμων, των αξιών και των κανόνων της, ως μοναδικά στην τελειότητα τους και ως τα μόνα αληθινά, ενώ οι νόμοι, τα πιστεύω και τα έθιμα των άλλων είναι κατώτερα, λανθασμένη, άσχημα, αηδιαστικά, φριχτά, διαβολικά.

Και αυτό, με τη σειρά του, βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τις ψυχικές ανάγκες του ατόμου. Γιατί ό,τι υπάρχει πέρα από τον κύκλο σημασιών που τόσο επίπονα περιέβαλε στον δρόμο προς την κοινωνικοποίηση είναι λανθασμένο, άσχημο, ασύνετο. Το αυτό συμμερίζεται η ομάδα στην οποία ανήκει: φυλή, χωριό, έθνος, θρησκεία. Πρέπει να γίνει σαφώς αντιληπτό ότι κάθε απειλή προς τις θεσμοθετημένες ομάδες, στις οποίες ανήκουν τα άτομα, βιώνεται από αυτά ως πιο σοβαρή από μία απειλή κατά της ζωής τους.
Τα χαρακτηριστικά αυτά παρατηρούνται με μεγαλύτερη ένταση στις εντελώς κλειστές κοινωνίες: στις αρχαϊκές ή παραδοσιακές αλλά ακόμη περισσότερο στις σύγχρονες απολυταρχικές. Η κύρια απάτη είναι πάντα: οι κανόνες μας είναι το καλό· το καλό είναι οι κανόνες μας· οι κανόνες μας δεν είναι ίδιοι με τους δικούς τους· άρα οι κανόνες τους δεν είναι καλοί. Επίσης: ο θεός μας είναι ο αληθινός· η αλήθεια είναι ο θεός μας· ο θεός μας δεν είναι ίδιος με τον δικό τους· άρα ο θεός τους δεν είναι ο αληθινός.
Πάντα φαινόταν σχεδόν αδύνατο οι ανθρώπινες ομάδες να αντιμετωπίζουν το διαφορετικό ως ακριβώς αυτό: απλώς διαφορετικό. Επίσης, ήταν σχεδόν αδύνατο να αντιμετωπίζουν τους θεσμούς των άλλων ως ούτε κατώτερους ούτε ανώτερους αλλά απλώς ως διαφορετικούς. Η συνάντηση μίας κοινωνίας με άλλες συνήθως ανοίγει τον δρόμο για τρεις πιθανές εκτιμήσεις: οι άλλοι είναι ανώτεροι από εμάς είναι ίσοι ή είναι κατώτεροι. Αν δεχτούμε ότι είναι ανώτεροι, οφείλουμε να απαρνηθούμε τους θεσμούς μας και να υιοθετήσουμε τους δικούς τους. Αν είναι ίσοι θα μας ήταν αδιάφορο αν οι άλλοι είναι χριστιανοί ή ειδωλολάτρες. Οι δύο αυτές  πιθανότητες είναι απαράδεκτες. Διότι αμφότερες προϋποθέτουν ότι το άτομο πρέπει να εγκαταλείψει τα σημεία αναφοράς του ή τουλάχιστον να τα θέσει υπό αμφισβήτηση.
Δεν απομένει λοιπόν παρά η τρίτη πιθανότητα: οι άλλοι είναι κατώτεροι. Αυτό βεβαίως αποκλείει την πιθανότητα οι άλλοι να είναι ίσοι με εμάς, με την έννοια ότι οι θεσμοί τους απλώς δεν συγκρίνονται με τους δικούς μας. Ακόμη και στην περίπτωση «μη θρησκευτικών» πολιτισμών, μία τέτοια παραδοχή θα δημιουργούσε αναπάντητα ερωτηματική στο καθαρώς θεωρητικό επίπεδο: πώς αντιμετωπίζει κανείς κοινωνίες που δεν αναγνωρίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, επιβάλλουν στους πολίτες τους σκληρές ποινές ή έχουν απαράδεκτα έθιμα;
Ο δρόμος προς την αναγνώριση του διαφορετικού αρχίζει στο ίδιο σημείο και έχει τα ίδια κίνητρα με την αμφισβήτηση των δεδομένων θεσμών της κοινωνίας, την απελευθέρωση των σκέψεων και των πράξεων, εν ολίγοις τη γέννηση της δημοκρατίας και της φιλοσοφίας. Εδώ μπαίνει κανείς σε πειρασμό να πει ότι το άνοιγμα της σκέψης και ο μερικός και σχετικός εκδημοκρατισμός των πολιτικών καθεστώτων της Δύσης συνοδεύτηκαν από την παρακμή του σωβινισμού, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Ωστόσο, δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτή την ιδέα χωρίς να θέσουμε ισχυρούς περιορισμούς. Αρκεί να σκεφτούμε με πόσο ακραία επιθετικότητα επανεμφανίστηκε ο εθνικισμός, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός τον 20ό αιώνα σε χώρες «ανεπτυγμένες» και «δημοκρατικές».

Όλα όσα ειπώθηκαν μέχρι εδώ αφορούν τον αποκλεισμό του άλλου. Δεν αρκούν για να "εξηγήσουμε» γιατί αυτός ο αποκλεισμός γίνεται διάκριση, περιφρόνηση, απομόνωση, και τελικά μίσος, λύσσα και δολοφονική τρέλα. Δεν πιστεύω όμως ότι μπορεί να υπάρξει γενική «εξήγηση».
Μπορώ μόνο να αναφέρω έναν παράγοντα που αφορά τις μαζικές εκρήξεις εθνικού και ρατσιστικού μίσους στη σύγχρονη εποχή. Η κατάρρευση, στις καπιταλιστικές κοινωνίες, σχεδόν όλων των αρχών είχε ως επίπτωση τη συσπείρωση για λόγους ταύτισης γύρω από τη «θρησκεία», το «έθνος» ή τη «ράτσα» και όξυνε το μίσος προς τους ξένους. Η κατάσταση δεν είναι διαφορετική στις μη ευρωπαϊκές κοινωνίες που υφίστανται το σοκ της εισβολής του μοντέρνου τρόπου ζωής, άρα και την κονιο­ποίηση των παραδοσιακών ση­μείων αναφοράς με τα οποία ταυτίζονται τα άτομα. Το αποτέλεσμα είναι η αύξηση του θρησκευτικού και/ή εθνικού φανατισμού.

Μία τελευταία παρατήρηση που αφορά ον ρατσισμό. Το κύριο και καθοριστικό χαρακτηριστικό του ρατσισμού είναι η «απαραίτητη μη μετατρεψιμότητα» του άλλου. Ο θρησκευτικά μισαλλόδοξος δέχεται με χαρά τον προσηλυτισμό των απίστων ο «λογικά» εθνικιστής χαίρεται όταν ξένα εδάφη προσαρτώνται στη χώρα του και οι κάτοικοι τους «αφομοιώνονται» Δεν είναι όμως τέτοια η περίπτωση του ρατσιστή. Οι γερμανοί εβραίοι θα ήθελαν να παραμείνουν πολίτες του Τρίτου Ράιχ· αλλά οι ναζιστές ούτε να το ακούσουν.

Ακριβώς γιατί στην περίπτωση του ρατσισμού το αντικείμενο του μίσους πρέπει να είναι «μη μετατρέψιμο». Γι' αυτό ο ρατσιστής επικαλείται ή εφευρίσκει δήθεν φυσικά (βιολογικά), άρα μη μετατρέψιμα, χαρακτηριστικά του αντικειμένου του μίσους του: το χρώμα του δέρματος του, τα διακριτικά γνωρίσματα του προσώπου του. Τέλος, θα ήταν απολύτως δικαιολογημένο να συνδέσουμε αυτή την ακραία μορφή του μίσους προς τον άλλο με το πιο σκοτεινό, πιο άγνωστο και πιο συγκρατημένο είδος μίσους: το μίσος προς τον εαυτό μας.

Η αυτονομία, δηλαδή η πλήρης δημοκρατία, και η αποδοχή του άλλου δεν αποτελούν φυσική ανθρώπινη κλίση. Αμφότερες συναντούν τεράστια εμπόδια. Γνωρίζουμε από την ιστορία ότι ο αγώνας για τη δημοκρατία είχε μέχρι σήμερα οριακά μεγαλύτερη επιτυχία από τον αγώνα κατά του σωβινισμού, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Αλλά για όσους είναι στρατευμένοι στο μοναδικό πολιτικό πλάνο που χρήζει υπεράσπισης, το πλάνο της οικουμενικής ελευθερίας, ο μοναδικός ανοικτός δρόμος είναι η συνέχιση του αγώνα κόντρα στο ρεύμα.

(http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=530904)

Δες συνωμοσία παντού, αλλά ποτέ την αλήθεια κατάματα. Συμφωνώ, είναι οδυνηρό.

Συχνά κολλάμε στο παρελθόν ενώ θα έπρεπε να κοιτάζουμε μπροστά. Εννοείται οτι το κράτος και η δικαιοσύνη δεν λειτουργούν πάντα σωστά. Αλλά τι να κάνουμε; Αντί να δούμε τις σημερινές εξελίξεις με θετική διάθεση, γκρινιάζουμε, κοιτάζουμε πίσω.

Μπορεί να άργησε, αλλά επιτέλους ξεκίνησε να δουλεύει η Δικαιοσύνη. Αυτό δεν σου αρκεί;
Γιατί ακόμα και τα απλά και δεδομένα (σε άλλες χώρες) πράγματα δε σε ευχαριστούν;
Γιατί βλέπεις παντού συνομωσίες.
Γιατί έχεις πορωθεί τόσο όμως;
Γιατί η παράνοια σού δόθηκε και την αγκάλιασες σαν ερωμένη, με πάθος.
Σου έδωσε κάθε είδους παράλογες εξηγήσεις, εκτός από την αλήθεια:

-“Η Χρυσή Αυγή τους πείραξε.. τους άλλους πολιτικούς, που κλέβανε δεν τους πιάσανε..”
Επειδή δεν θέλεις να αλλάξει κάτι, βάζεις όλες τις παρανομίες στο ίδιο τσουβάλι.
Είναι βολικό να εξισώνεις την δολοφονία αυτού του ανθρώπου, με τα “εγκλήματα” της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια. Είναι βολικό.
Για να απενοχοποιήσεις τον εαυτό σου που σήκωνε το δεξί χέρι για να χαιρετίσεις “δωρικά” τον Μιχαλολιάκο. Είναι βολικό.
Ξαναβάλε το χέρι σου αθόρυβα στο παντελόνι, ίσως σε ανακουφίσει περισσότερο.

-“Η σύλληψη της Χ.Α. έγινε για να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη από την τρόικα”
Θεωρείς συνομωσία του κράτους ότι για πρώτη φορά έδρασε συντονισμένα!
Για τις συνωμοσίες ρώτα αυτούς που ξέρουν καλύτερα:
Ρώτα τον Καμμένο, που λέει οτι μας ψεκάζουν οι "Μασόνοι" (η Ωραία κοιμωμένη της ΝΔ, ξύπνησε μετά από 20 χρόνια και είδε την πραγματικότητα!).

Ρώτα το ΛΑ.Ο.Σ που έλεγε οτι φταίνε οι Εβραίοι (με μαγικό τρόπο ξαφνικά βρισκόμαστε στον 16ο αι. στην Ισπανία!) και χάιδευε τους Χουντικούς.

Ρώτα την Χ.Α. που σου λέει οτι φταίνε οι μετανάστες, επειδή δεν πήγαινες στα χωράφια της Μανωλάδας να βγάλεις μεροκάμματο. Φταίνε οι μετανάστες επειδή οι πολιτικοί ΣΟΥ (ναι ρε ηλίθιε! Αυτοί που εσύ ψήφιζες όλα αυτά τα χρόνια) σου τους στοίβαζαν εξαθλιωμένους και πεινασμένους, στις γειτονιές σου...

Ρώτα την “Αριστερά” που σε καλούσε να κάνεις πλατεία Ταρχίρ την Πλατεία Συντάγματος, βλέποντας παντού παρακράτος. Χαιδεύοντας έτσι τον κάθε Αμυρά και το κάθε καθίκι με μολότοφ.

Που θέλει τον προσδιορισμό “ρατσιστική” δίπλα στη λέξη “βία” σαν απαραίτητο όρο για να ψηφίσει ένα αυτονόητο νομοσχέδιο. Γιατί χωρίς τον προσδιορισμό, δεν την παίρνει. Θα την φάνε οι Συνιστώσες της που τρέφονται από την βία.

Ρώτα το Κ.Κ.Ε., που διαφωνεί σε όλα, με την στείρα πολιτική οπισθοδρομική λογική του.
Που πάντα απέχει απο τις κρίσιμες ψηφοφορίες στην Βουλή. Που “το δίκιο του Εργάτη” έχει γίνει το τέλειο άλλοθι για κάθε φασιστική της πράξη (ναί, έχει και αυτή μερίδιο ευθύνης).

Ρώτα την Εκκλησία που λέει οτι φταίει ο Πάπας, οι Μασόνοι και ο Furby.
Που θέλει να έχει λόγο για το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων, που έχει πολιτικό λόγο (“Δεξιά του Κυρίου”), που δεν ξέρει τι συνέβαινε στην Χούντα γιατί διάβαζε. Που δεν θέλει τον διαχωρισμό της από το κράτος, που δεν θέλει κτηματολόγιο, για να μπορεί ο κάθε Εφραίμ να πουλάει γη. Που την πληρώνουν απο τους φόρους τους οι ομοφυλόφυλοι, οι Εβραίοι και οι "Μασόνοι", για να τους καταριέται και να βγάζει κυρήγματα μίσους εναντίον τους.
Είναι να απορείς και να κάνεις τον σταυρό σου.

Δες συνωμοσία παντού, αλλά ποτέ την αλήθεια κατάματα. Συμφωνώ, είναι οδυνηρό.

Είναι δύσκολο να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα:
ότι φώναζες την Μέρκελ "Ναζί" την ίδια ώρα που ψήφιζες Χρυσή Αυγή!

Είναι δύσκολο να αντιληφθείς το παραμύθι που έτρωγες τόσα χρόνια, οτι θα σε φάει ο μπαμπούλας η “Τουρκιά”, για να μπορεί ο κάθε “Άκης” να βγάζει μίζες από τις αγορές των εξοπλισμών.

Σου αρέσει να τρως το παραμύθι της Εκκλησίας, με τους αμόρφωτους γέροντες.
Που με το Ψευτο-Σωτηριολογικό τους μήνυμα θα σε σώσει το “ξανθό” γένος.
Μόνο που το ξανθό γένος τελευταία στιγμή λάκισε (Gazprom) αν θυμάσαι, γιατί χέστηκε για το “ομόδοξο έθνος” μας, για τα λεφτά το κάνουν.

Που φώναζες ότι δεν έχουμε “αληθινή” Δημοκρατία, την ίδια ώρα που αποκαλούσες την Βουλή μας "μπουρδέλο" και έστηνες κρεμάλες με μουσική του Θοδωράκη!
Που έκλιπαρούσες για “τανκς”. Ναί, εσύ που φώναζες ότι δεν λειτουργεί σωστά η Δημοκρατία μας..

Σε ενοχλεί η Ρεπούση για αυτά που είπε; Στην τελική μην την ψηφίσεις.
Αν και είμαι σίγουρος οτι ούτως ή άλλως δεν την ψήφιζες.
Όμως η αμόρφωτη δασκάλα, που φώναζε οτι σου κλέβουν τα φωνήεντα και συνεχίζει να διδάσκει τα παιδιά σου, δεν σε ενόχλησε;
Δεν σε ενόχλησε η αμόρφωτη Διευθύντρια του σχολείου εκείνου, που δέχθηκε την παρατήρηση που έκανε ένας (Χρυσαυγίτης άραγε;) γονιός, επειδή μια δασκάλα έβαλε να ακούσουν τα παιδιά τον “Κεμάλ” του Χατζηδάκι;

Δεν σε ενόχλησε οταν σου είπαν οτι ο Ναζιστικός χαιρετισμός είναι αρχαιοελληνικός (“Δωρικό” τον ονόμασες). Αλλά σε ενόχλησε όταν σου είπαν οτι η σβάστικα είναι αρχαίο Ινδικό σύμβολο, που έχει όλους τους συμβολισμούς της πνευματικότητας, της ειρήνης και της αγάπης για κάθε πλάσμα.

Δεν σε ενόχλησε όταν σου είπαν για Ελληνική “Φυλή” (ορολογία καθαρά Ναζιστική) και για γραμμή “αίματος” απευθείας απο τους αρχαίους Έλληνες. Γιατί σου δίνει “εθνική” ταυτότητα.
Αυτό σε ενδιαφέρει. Να είσαι περήφανος για τους προγόνους σου, όχι να είσαι παραγωγικός, ώστε να κάνεις τους απογόνους σου περήφανους.

Δεν σε ενόχλησε όταν οι παπάδες απέκλεισαν ένα θέατρο με την Χ.Α., απλά και μόνο επειδή δεν ενέκριναν το έργο που ανέβαζε ο θίασος. Έχεις πάει άραγε ποτέ σε θέατρο; Και δεν μιλάω για το Δελφινάριο...

Δεν σε ενόχλησε το "κίνημα" "δεν πληρώνω-δεν πληρώνω" παρότι την οικονομική τρύπα που δημιουργήθηκε, την γέμισε (μέσω των φόρων) η δικιά σου τσέπη.

Δεν σε ενόχλησε οταν η Ναζιστική Χ.Α., καπηλεύτηκε την αγάπη σου για την πατρίδα;

Δεν σε ενοχλεί που γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου λες και είμασταν οι νικητές; Αυτοί που τον ξεκίνησαν; Γιατί άραγε να γιορτάζουμε την είσοδό μας στον Β' παγκόσμιο πόλεμο, την ίδια ώρα που όλες οι χώρες της Ευρώπης γιορτάζουν το τέλος αυτού του πολέμου;
Γιατί είναι απαραίτητο το “έθνος” να είναι περήφανο! Λες και δεν έχουμε άλλα πράγματα να είμαστε περήφανοι. Πως αλλιώς όμως τα δεξιά και άκρο-δεξιά κόμματα θα αντλούν ψήφους;

Και όμως, σε ενοχλούν περισσότερο αν σε “ψεκάζουν” παρά τα ουσιώδη..

Λες ότι φταίνε οι δανειστές μας επειδή δανειζόμασταν όλα αυτά τα χρόνια!
Φταίνε επειδή απέκτησες άπληστες συνήθειες;
Φταίνε οι ξένοι που είχες 3 αμάξια;
Φταίνε οι ξένοι που δεν ζήταγες απόδειξη ;
Φταίνε οι ξένοι γιατί οι επιδοτήσεις για τις ελιές έγιναν cayenne;
Δεν φταίει άραγε ο βουλευτής του χωριού σου; (ναι, αυτός που εσύ ψήφιζες όλα αυτά τα χρόνια) και που σου έκλεινε το μάτι για φοροδιαφυγή και ρουσφέτι;

Δηλαδή όλοι φταίνε εκτός απο εμάς τους ίδιους;
Είναι απλά γελοίο να το λέμε και επικίνδυνο να το πιστεύουμε.

Ας δούμε την αλήθεια κατάματα: ζούμε σε μια γελοία χώρα και εμείς είμαστε η χειρότερη γενιά που πέρασε απο αυτήν την χώρα.
Είμαστε η γενιά που δεν μπορεί να αναγνωρίσει τον εχθρό της. Τον ίδιο της τον εαυτό.

Καταδικασμένοι να κοιτάζουμε τα πόδια μας αντί τον (μη ψεκασμένο) ουρανό.

Η μαθηματική δομή της ελληνικής γλώσσας και άλλες τέτοιες βλακείες

Ένα εξαιρετικό άρθρο για τις μπαρούφες που ακούγονται τα τελευταία χρόνια για την γλώσσα μας, την σβάστικα κτλ. από τον Νικ. Σαραντάκο.

"Με άλλα λόγια, το κείμενο για το Hellenic Quest είναι μια αρμαθιά από χοντρά ψέματα και ανακρίβειες: κανένα πρόγραμμα δεν υπάρχει με το όνομα αυτό, καμιά σχέση δεν έχει η εταιρεία Apple ή το CNN με την εκμάθηση των ελληνικών, κανείς Άγγλος επιχειρηματίας δεν προτρέπει τα στελέχη της εταιρείας του να μάθουν αρχαία, η καταγραμμένη αρχαία ελληνική γλώσσα δεν έχει 90 εκατομμύρια λεκτικούς τύπους αλλά σκάρτο ενάμισι εκατομμύριο, δεν έχει 6 εκατομμύρια λέξεις αλλά κάπου 200 χιλιάδες, η ελληνική γλώσσα δεν έχει πρωτογένεια και δεν είναι νοηματική ούτε μοναδική, ούτε έχει κάτι το ιδιαίτερο που την κάνει κατάλληλη για γλώσσα των υπολογιστών νέας γενεάς, οι Ισπανοί ευρωβουλευτές δεν ζήτησαν να καθιερωθεί η αρχαία ελληνική ως η επίσημη γλώσσα της ΕΕ και κανείς κουτόφραγκος δεν πρόκειται να μας κόψει ισόβια σύνταξη μόνο και μόνο επειδή έτυχε να γεννηθούμε στη χώρα του Σοφοκλή και του Αριστοτέλη. Να μάθουμε αρχαία, ναι· αλλά να μη βαυκαλιζόμαστε ότι θα μας διορίσουν σε επιτελικές θέσεις στο Αμέρικα επειδή ξέρουμε αρχαία!"

http://sarantakos.wordpress.com/2013/09/04/mathematics-lang/

Όλα είναι σχέδιο των μασόνων και του Μίκυ Μάους!

Γιατί η αλήθεια είναι το πιο βαρετό πράγμα του κόσμου

Γιατί η αλήθεια είναι το πιο βαρετό πράγμα του κόσμου Πηγή: www.lifo.gr

Με νούμερο ένα τα ζώδια και σταθερά στο νούμερο δυο «οι αεροψεκασμοί» ένα new entry με ανοδικές τάσεις (σ.σ για τη θέση νούμερο δύο γιατί το νούμερο ένα δύσκολα θα πέσει) έρχεται στο top 3 της ανθρώπινης βλακείας: Τα σχέδια της μασονίας Αν είχατε ποτέ την ατυχία όπως εγώ, να βρεθείτε μπροστά σε συζήτηση για την μασονία και «τα σχέδια που έχει για την καταστροφή της χώρας» θα καταλαβαίνατε γιατί αξίζει την ξεχωριστή θέση νούμερο τρία. Δεν συνηθίζω τις συμβουλές και φυσικά το blog αυτό ποτέ δεν έχει συμβουλεύσει κανέναν για τίποτα. Θα κάνει μόνο μια εξαίρεση σήμερα: Ποτέ μην προσπαθήσετε να κάνετε διάλογο με ανθρώπους που πιστεύουν ότι «όλο αυτό που περνάμε είναι σχέδιο των μασόνων». Κρατήστε το στόμα σας κλειστό όσο διαρκεί η κουβέντα. Τα επιχειρήματα σας θα πέφτουν στο κενό. Όπως ακριβώς θα έπεφταν στο κενό αν προσπαθούσατε να πείσετε κάποιον ότι τα ζώδια είναι μια κατασκευή. Τα επιχειρήματα του θα είναι ανάλογα με το «Δες τι κάνει ο Κρόνος στις ζωές μας». Δεν μπορείς να νικήσεις με την λογική τον Κρόνο. Είναι αδύνατο να νικήσεις με την λογική «τις στοές, τα στάδια μύησης, τους όρκους κ.ο.κ» και το «αόρατο σχέδιο για την καταστροφή της χώρας». Είναι μια ανθρώπινη ανάγκη η πίστη στο «υπερπέραν». Στο «άλλο». Στα «X-files». Οι θεωρίες αυτές της καταστροφής της χώρας από τους μασόνους θα βρίσκουν όλο και περισσότερο έδαφος καθώς η κρίση προχωρά. Οι άνθρωποι αρνούνται να κοιτάξουν κατάματα την αλήθεια. Εδώ που είμαστε μας έφεραν λάθος πολιτικές επιλογές, λαμογιές, σκάνδαλα, βρώμικο χρήμα και όχι κύριοι με «Haute couture κάπες που παίζουν τους ιππότες στις στοές». Τα τελευταία χρόνια το ένα σκάνδαλο σκάει μετά το άλλο. Siemens, μπαταρισμένα υποβρύχια, Βατοπέδια, Αθήνα 2004, μίζες, φοροδιαφυγή παντού. Και κάποιοι μας καλούν να πιστέψουμε ότι αυτό είναι «μέρος ενός σχεδίου για την καταστροφή μας». Συγγνώμη παιδιά που σας το χαλάω, αλλά αυτό ήταν το πρόβλημα: Δεν υπήρχε σχέδιο. Η χώρα πήγαινε στα κουτουρού! Αλλά δυστυχώς η αλήθεια είναι το πιο βαρετό πράγμα του κόσμου. Όπως οι λάτρεις των ζωδίων δεν θέλουν να καταλάβουν ότι υπεύθυνοι είναι αυτοί ΚΑΙ ΜΟΝΟ για ότι τους συμβαίνει, όπως οι οπαδοί των αεροψεκασμών αρνούνται να πιστέψουν ότι είναι άτομα υπεύθυνα για τις πράξεις τους και ότι το μόνο που μπορεί να σου έρθει από πάνω είναι μια κουτσουλιά, έτσι και οι «ψαγμένοι» με την μασονία αρνούνται την πραγματικότητα. Όπως συμβαίνει με όλους τους λάτρεις της συνωμοσιολογίας έχουν κερδίσει με χρόνια ανάγνωσης αυτό το περισπούδαστο ύφος για τα καλά κρυμμένα «μυστικά του σύμπαντος» που γνωρίζουν μόνο εκείνοι. Κρατήστε παιδιά τα μυστικά σας δεν θέλουμε άλλο να τα μάθουμε. Έτσι και αλλιώς θα έρθει το τέλος του κόσμου σε λίγες μέρες (hint) τι κουράζεστε να διαβάζετε για τις λέσχες και τους μασόνους; Δεν διαβάζετε κανένα Μίκυ Μάους το που είναι (όντως) σοβαρότερο;

Βαγγέλης Μακρής 05/12/12
Πηγή: www.lifo.gr

Με νούμερο ένα τα ζώδια και σταθερά στο νούμερο δυο «οι αεροψεκασμοί» ένα new entry με ανοδικές τάσεις (σ.σ για τη θέση νούμερο δύο γιατί το νούμερο ένα δύσκολα θα πέσει) έρχεται στο top 3 της ανθρώπινης βλακείας: Τα σχέδια της μασονίας Αν είχατε ποτέ την ατυχία όπως εγώ, να βρεθείτε μπροστά σε συζήτηση για την μασονία και «τα σχέδια που έχει για την καταστροφή της χώρας» θα καταλαβαίνατε γιατί αξίζει την ξεχωριστή θέση νούμερο τρία. Δεν συνηθίζω τις συμβουλές και φυσικά το blog αυτό ποτέ δεν έχει συμβουλεύσει κανέναν για τίποτα. Θα κάνει μόνο μια εξαίρεση σήμερα: Ποτέ μην προσπαθήσετε να κάνετε διάλογο με ανθρώπους που πιστεύουν ότι «όλο αυτό που περνάμε είναι σχέδιο των μασόνων». Κρατήστε το στόμα σας κλειστό όσο διαρκεί η κουβέντα. Τα επιχειρήματα σας θα πέφτουν στο κενό. Όπως ακριβώς θα έπεφταν στο κενό αν προσπαθούσατε να πείσετε κάποιον ότι τα ζώδια είναι μια κατασκευή. Τα επιχειρήματα του θα είναι ανάλογα με το «Δες τι κάνει ο Κρόνος στις ζωές μας». Δεν μπορείς να νικήσεις με την λογική τον Κρόνο. Είναι αδύνατο να νικήσεις με την λογική «τις στοές, τα στάδια μύησης, τους όρκους κ.ο.κ» και το «αόρατο σχέδιο για την καταστροφή της χώρας». Είναι μια ανθρώπινη ανάγκη η πίστη στο «υπερπέραν». Στο «άλλο». Στα «X-files». Οι θεωρίες αυτές της καταστροφής της χώρας από τους μασόνους θα βρίσκουν όλο και περισσότερο έδαφος καθώς η κρίση προχωρά. Οι άνθρωποι αρνούνται να κοιτάξουν κατάματα την αλήθεια. Εδώ που είμαστε μας έφεραν λάθος πολιτικές επιλογές, λαμογιές, σκάνδαλα, βρώμικο χρήμα και όχι κύριοι με «Haute couture κάπες που παίζουν τους ιππότες στις στοές». Τα τελευταία χρόνια το ένα σκάνδαλο σκάει μετά το άλλο. Siemens, μπαταρισμένα υποβρύχια, Βατοπέδια, Αθήνα 2004, μίζες, φοροδιαφυγή παντού. Και κάποιοι μας καλούν να πιστέψουμε ότι αυτό είναι «μέρος ενός σχεδίου για την καταστροφή μας». Συγγνώμη παιδιά που σας το χαλάω, αλλά αυτό ήταν το πρόβλημα: Δεν υπήρχε σχέδιο. Η χώρα πήγαινε στα κουτουρού! Αλλά δυστυχώς η αλήθεια είναι το πιο βαρετό πράγμα του κόσμου. Όπως οι λάτρεις των ζωδίων δεν θέλουν να καταλάβουν ότι υπεύθυνοι είναι αυτοί ΚΑΙ ΜΟΝΟ για ότι τους συμβαίνει, όπως οι οπαδοί των αεροψεκασμών αρνούνται να πιστέψουν ότι είναι άτομα υπεύθυνα για τις πράξεις τους και ότι το μόνο που μπορεί να σου έρθει από πάνω είναι μια κουτσουλιά, έτσι και οι «ψαγμένοι» με την μασονία αρνούνται την πραγματικότητα. Όπως συμβαίνει με όλους τους λάτρεις της συνωμοσιολογίας έχουν κερδίσει με χρόνια ανάγνωσης αυτό το περισπούδαστο ύφος για τα καλά κρυμμένα «μυστικά του σύμπαντος» που γνωρίζουν μόνο εκείνοι. Κρατήστε παιδιά τα μυστικά σας δεν θέλουμε άλλο να τα μάθουμε. Έτσι και αλλιώς θα έρθει το τέλος του κόσμου σε λίγες μέρες (hint) τι κουράζεστε να διαβάζετε για τις λέσχες και τους μασόνους; Δεν διαβάζετε κανένα Μίκυ Μάους το που είναι (όντως) σοβαρότερο; Πηγή: www.lifo.gr

Με νούμερο ένα τα ζώδια και σταθερά στο νούμερο δυο «οι αεροψεκασμοί» ένα new entry με ανοδικές τάσεις (σ.σ για τη θέση νούμερο δύο γιατί το νούμερο ένα δύσκολα θα πέσει) έρχεται στο top 3 της ανθρώπινης βλακείας: Τα σχέδια της μασονίας Αν είχατε ποτέ την ατυχία όπως εγώ, να βρεθείτε μπροστά σε συζήτηση για την μασονία και «τα σχέδια που έχει για την καταστροφή της χώρας» θα καταλαβαίνατε γιατί αξίζει την ξεχωριστή θέση νούμερο τρία. Δεν συνηθίζω τις συμβουλές και φυσικά το blog αυτό ποτέ δεν έχει συμβουλεύσει κανέναν για τίποτα. Θα κάνει μόνο μια εξαίρεση σήμερα: Ποτέ μην προσπαθήσετε να κάνετε διάλογο με ανθρώπους που πιστεύουν ότι «όλο αυτό που περνάμε είναι σχέδιο των μασόνων». Κρατήστε το στόμα σας κλειστό όσο διαρκεί η κουβέντα. Τα επιχειρήματα σας θα πέφτουν στο κενό. Όπως ακριβώς θα έπεφταν στο κενό αν προσπαθούσατε να πείσετε κάποιον ότι τα ζώδια είναι μια κατασκευή. Τα επιχειρήματα του θα είναι ανάλογα με το «Δες τι κάνει ο Κρόνος στις ζωές μας». Δεν μπορείς να νικήσεις με την λογική τον Κρόνο. Είναι αδύνατο να νικήσεις με την λογική «τις στοές, τα στάδια μύησης, τους όρκους κ.ο.κ» και το «αόρατο σχέδιο για την καταστροφή της χώρας». Είναι μια ανθρώπινη ανάγκη η πίστη στο «υπερπέραν». Στο «άλλο». Στα «X-files». Οι θεωρίες αυτές της καταστροφής της χώρας από τους μασόνους θα βρίσκουν όλο και περισσότερο έδαφος καθώς η κρίση προχωρά. Οι άνθρωποι αρνούνται να κοιτάξουν κατάματα την αλήθεια. Εδώ που είμαστε μας έφεραν λάθος πολιτικές επιλογές, λαμογιές, σκάνδαλα, βρώμικο χρήμα και όχι κύριοι με «Haute couture κάπες που παίζουν τους ιππότες στις στοές». Τα τελευταία χρόνια το ένα σκάνδαλο σκάει μετά το άλλο. Siemens, μπαταρισμένα υποβρύχια, Βατοπέδια, Αθήνα 2004, μίζες, φοροδιαφυγή παντού. Και κάποιοι μας καλούν να πιστέψουμε ότι αυτό είναι «μέρος ενός σχεδίου για την καταστροφή μας». Συγγνώμη παιδιά που σας το χαλάω, αλλά αυτό ήταν το πρόβλημα: Δεν υπήρχε σχέδιο. Η χώρα πήγαινε στα κουτουρού! Αλλά δυστυχώς η αλήθεια είναι το πιο βαρετό πράγμα του κόσμου. Όπως οι λάτρεις των ζωδίων δεν θέλουν να καταλάβουν ότι υπεύθυνοι είναι αυτοί ΚΑΙ ΜΟΝΟ για ότι τους συμβαίνει, όπως οι οπαδοί των αεροψεκασμών αρνούνται να πιστέψουν ότι είναι άτομα υπεύθυνα για τις πράξεις τους και ότι το μόνο που μπορεί να σου έρθει από πάνω είναι μια κουτσουλιά, έτσι και οι «ψαγμένοι» με την μασονία αρνούνται την πραγματικότητα. Όπως συμβαίνει με όλους τους λάτρεις της συνωμοσιολογίας έχουν κερδίσει με χρόνια ανάγνωσης αυτό το περισπούδαστο ύφος για τα καλά κρυμμένα «μυστικά του σύμπαντος» που γνωρίζουν μόνο εκείνοι. Κρατήστε παιδιά τα μυστικά σας δεν θέλουμε άλλο να τα μάθουμε. Έτσι και αλλιώς θα έρθει το τέλος του κόσμου σε λίγες μέρες (hint) τι κουράζεστε να διαβάζετε για τις λέσχες και τους μασόνους; Δεν διαβάζετε κανένα Μίκυ Μάους το που είναι (όντως) σοβαρότερο; Πηγή: www.lifo.gr

Γιατί η αλήθεια είναι το πιο βαρετό πράγμα του κόσμου Πηγή: www.lifo.gr

Γιατί η αλήθεια είναι το πιο βαρετό πράγμα του κόσμου Πηγή: www.lifo.gr

Γιατί η αλήθεια είναι το πιο βαρετό πράγμα του κόσμου Πηγή: www.lifo.gr

Ο λόγος και η πίστη

Η μακρά περίοδος από τον 1ο ως τον 14ο αιώνα μ.Χ. 
Η παντοδυναμία της θεολογίας και η οικειοποίηση του κλασικού πολιτισμού από την Εκκλησία

Η πνευματική ζωή στον Μεσαίωνα καλύπτει πάνω από 11 αιώνες ιστορίας: από τον 1ο ως τον 14ο αιώνα μ.Χ. Στη μακρά αυτή περίοδο η φιλοσοφία προσπαθεί, ακόμη και σήμερα, να κερδίσει την ιστορία της. Το παράδοξο αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η πνευματική ιστορία στον Μεσαίωνα φαίνεται να κυριαρχείται από τη σύγκρουση του Λόγου με την Πίστη. Η σύγκρουση αυτή, προφανώς σχηματική αλλά χρήσιμη σε μια απόπειρα να παρουσιαστεί το σύνολο της μεσαιωνικής φιλοσοφίας σε περιορισμένο χώρο, μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για να τεθούν πιο συγκεκριμένες ερωτήσεις: Μπορούμε να μιλήσουμε για φιλοσοφία στον Μεσαίωνα; Η μεσαιωνική φιλοσοφία, αν υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο υπάρχει, διακρίνεται άραγε από τη θεολογία ή μήπως δεν είναι άλλο πράγμα από ένα είδος θεολογίας με φιλοσοφικό λεξιλόγιο και φιλοσοφική σκευή; Τέλος, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η μεσαιωνική φιλοσοφία συνέβαλε στην επεξεργασία και στην ανάπτυξη της φιλοσοφικής σκέψης;
Η παραδοσιακή χρονολόγηση της περιόδου που μας ενδιαφέρει, με όλα τα προβλήματα και τις αντιρρήσεις που εγείρουν αυτές οι ταξινομήσεις, διακρίνει πέντε μεγάλες ενότητες: Από τον 1ο ως τον 5ο αιώνα, όπου ορίζονται η χριστιανική πίστη και τα δόγματα μέσα από τη σύγκρουση εναντίον των αιρέσεων και της Γνώσης. Από τον 6ο ως τον 10ο αιώνα, διάρκεια που χαρακτηρίζεται από τη συντήρηση και τη μετάδοση του ελληνολατινικού πολιτισμού. Η τρίτη ενότητα συμπεριλαμβάνει τον 11ο και τον 12ο αιώνα, στους οποίους δεσπόζουν τα έργα του Ανσελμου και του Αβελάρδου. Τον 13ο αιώνα, με την εκ νέου ανακάλυψη του Αριστοτέλη μέσω των Αράβων, συγκροτείται η Σχολαστική, με κορυφή το έργο του Θωμά Ακινάτη. Τον 14ο αιώνα, τέλος, όλες οι φιλοσοφικές συζητήσεις έχουν σημείο αναφοράς τη φιλοσοφία του Θωμά και, ακόμη και στην περίπτωση που στρέφονται εναντίον της, συμβάλλουν στην εμφάνιση μιας κριτικής προοπτικής, η οποία αναγγέλλει τον νατουραλισμό της Αναγέννησης.
Ξεκινώντας από τη δεύτερη ενότητα, μπορούμε να σταθούμε στη συστηματική προσπάθεια της Εκκλησίας να διασώσει τον κλασικό πολιτισμό μέσω των σχολών και τον μονών που διαθέτει. Η μορφή που φαίνεται να δεσπόζει είναι ο Εριγένης, ο ορθολογιστής ιρλανδός μοναχός που ανακάλυψε για λογαριασμό της Δύσης τη θεολογία του Ωριγένη και τη σημασία της θεολογίας του Αυγουστίνου. Ταυτοχρόνως ο Εριγένης, στο έργο του Περί διαιρέσεως της Φύσεως, προτείνει μια συγκροτημένη φιλοσοφική ερμηνεία της Γραφής.
Για τη μεγάλη πλειονότητα των ιστορικών της φιλοσοφίας ο 11ος αιώνας θεωρείται η ημερομηνία γέννησης της μεσαιωνικής φιλοσοφίας, τουλάχιστον στη λατινόφωνη εκδοχή της. Οπως το υποστηρίζει ενεργητικότερα ο Alain de Libera, ίσως ο σημαντικότερος ιστορικός της φιλοσοφίας του Μεσαίωνα σήμερα, πρόκειται για «τη στιγμή όπου ο φιλοσοφικός στοχασμός παίρνει οριστικά τη μορφή την οποία θα εγκαταλείψει μόνο με τη Μεταρρύθμιση και την Αναγέννηση». Η λαμπρή ομάδα των διαλεκτικών, όπως καθιερώθηκαν, φιλοσόφων, υποστηρίζει και προβάλλει με τρόπο υπερβολικό και προκλητικό την ανωτερότητα της τυπικής λογικής και ιδιαίτερα του συλλογισμού σε σχέση με τις αλήθειες της πίστης. Η αντίδραση εκ μέρους των θεολόγων είναι εξίσου βίαιη και συνοψίζεται στην έκρηξη του Pierre Damien (1007-1072), για τον οποίο η σωτηρία βρίσκεται αποκλειστικά στον μοναστικό βίο ενώ η φιλοσοφία και η γραμματική είναι επινοήσεις του Σατανά. Ταυτοχρόνως ο Damien είναι πεπεισμένος ότι οι επιστήμες της φύσης αποτελούν περιορισμό της παντοδυναμίας του Θεού. Γιατί το πρόβλημα πράγματι που διατυπώνει η εποχή και θα αποτελέσει εφεξής θεμελιώδες ερώτημα του φιλοσοφικού στοχασμού, και συνεπώς πεδίο σύγκρουσης των αντίπαλων τάσεων στη φιλοσοφία, είναι αυτό της θεϊκής παντοδυναμίας: Μπορεί ο Θεός να πράξει με τρόπο ώστε αυτό που συνέβη να μην έχει συμβεί; Η αρνητική απάντηση περιορίζει τη θεϊκή παντοδυναμία· η θετική απάντηση καθιστά εύθραυστη την οντολογική θεμελίωση της πραγματικότητας και ανοίγει τον δρόμο στον σκεπτικισμό. Αλλά το ερώτημα της θεϊκής παντοδυναμίας δεν είναι μόνο οντολογικό· οδηγεί και στο καίριο ερώτημα της βούλησης τόσο του Θεού όσο και του ανθρώπου: Πώς ορίζεται η ανθρώπινη πράξη; Ποια είναι τα όρια της ανθρώπινης βούλησης; Είναι ή όχι ελεύθερη; Δημιουργείται έτσι ένα πλέγμα ερωτήσεων και οι απαντήσεις θα οδηγήσουν στην εμφάνιση του νομιναλισμού, που θα ισχυριστεί ότι οι γενικές ιδέες δεν υπάρχουν πέραν του αισθητού κόσμου: αποτελούν μόνο ονόματα.
Την ίδια εποχή, τέλος, εμφανίζονται και οι αποδείξεις της ύπαρξης του Θεού, συγκυρία που δηλώνει ότι η έννοια του θεού δεν είναι αυτονόητη αλλά χρειάζεται λογική επεξεργασία, ώστε να ανταποκρίνεται, χωρίς αντιφάσεις, στα κατηγορήματα που της αποδίδει η χριστιανική πίστη. Στην προοπτική αυτή, εξαιρετική σημασία έχει η περίφημη απόδειξη του Ανσελμου (1033-1109), γνωστή ως οντολογική απόδειξη της ύπαρξης του Θεού, όπως τη βάφτισε για την ιστορία της φιλοσοφίας ο Καντ. Απλοποιημένος, ο συλλογισμός του Ανσελμου είναι ο ακόλουθος: ο Θεός είναι τέλειος· άρα του ανήκουν όλα τα θετικά κατηγορήματα· συνεπώς και αυτό της ύπαρξης. Αρα ο Θεός υπάρχει. Η σημασία της απόδειξης αυτής, για την ανατροπή της οποίας ο Καντ θα χρειαστεί ολόκληρο το οικοδόμημα της κριτικής φιλοσοφίας, ενώ θα την αναστήσει ο Χέγκελ, βρίσκεται στο γεγονός ότι αναγκάζει τον Ανσελμο να επινοήσει τη γλώσσα που θα προσδώσει φιλοσοφική διάσταση στη θεολογική σκέψη. Από τη σκοπιά αυτή ο Alain de Libera δεν διστάζει να υποστηρίξει ότι ο λατινόφωνος χριστιανικός κόσμος βρίσκει την πνευματική του ταυτότητα στον Ανσελμο.
Ο 12ος αιώνας βαδίζει στα ίχνη του προκατόχου του με δύο βασικές καινοτομίες: αφενός με την εμφάνιση των πρώτων μεταφράσεων του Αριστοτέλη και των αράβων φιλοσόφων από φιλολόγους και στοχαστές της Σχολής του Τολέδου· αφετέρου με την ίδρυση των πανεπιστημίων. Το έργο του Αριστοτέλη και οι ερμηνείες του οδηγούν στις πρώτες συγκρούσεις ανάμεσα στην αραβική φιλοσοφία και στη χριστιανική θεολογία. Με την ίδρυση των πανεπιστημίων επιχειρείται η συστηματική διδασκαλία της φιλοσοφίας και ειδικά της αριστοτελικής μεταφυσικής. Η προσπάθεια αυτή ανακόπτεται με την παρέμβαση του Βατικανού, το οποίο τέσσερις φορές στη διάρκεια του αιώνα απαγορεύει τη διδασκαλία της φιλοσοφίας του Σταγιρίτη. Οι απαγορεύσεις αυτές τελικά ατονούν και ο Αριστοτέλης θα κυριαρχήσει με τον τίτλο του φιλοσόφου. Σημαντικό όνομα της εποχής ο γνωστός από τις περιπέτειες του βίου του Αβελάρδος (1079-1142). Με το έργο του ανακαινίζει την αριστοτελική λογική και ανανεώνει τη μορφή της ηθικής, προβάλλοντας την πρωτοκαθεδρία της πρόθεσης σε σχέση με την πράξη. Ξακουστός δάσκαλος στο Παρίσι, που είναι η αδιαφιλονίκητη πρωτεύουσα των θεολογικών σπουδών, ο Αβελάρδος ανοίγει, σε μια εποχή βίαιων συγκρούσεων και ιδεολογικής μισαλλοδοξίας, τον διαπολιτισμικό διάλογο με ένα βιβλίο του οποίου ο τίτλος φαίνεται να διατηρεί την επικαιρότητά του: Διάλογος ενός φιλοσόφου, ενός εβραίου και ενός χριστιανού.
Ο 13ος αιώνας αποτελεί τη μεγάλη εποχή της μεσαιωνικής φιλοσοφίας, που εκμεταλλεύεται τον πλούτο της αριστοτελικής σκέψης, την οποία θέτει στην υπηρεσία της χριστιανικής θεολογίας. Από την πληθώρα των στοχαστών ξεχωρίζει, χωρίς αμφιβολία, ο Θωμάς Ακινάτης (1225-1274).
Η φιλοσοφία του, που επιβλήθηκε ως σταθμός με την ονομασία «θωμισμός», βασίζεται στη θεωρία του όντος. Για τον Θωμά, το ον είναι το πραγματικό θεμέλιο της αλήθειας και του αγαθού, ενώ η πραγματικότητα ως σύνολο νοείται ως αυστηρή ιεραρχία ενεργεία και δυνάμει όντων, που συνδέονται μεταξύ τους με την καθολική έννοια της αιτιότητας. Το πρόβλημα για τον άνθρωπο συνίσταται συνεπώς στην ανακάλυψη της τάξης και της ιεραρχίας του κόσμου, οι οποίες προϋποθέτουν ότι κάθε πράγμα στο Σύμπαν έχει τη θέση του. Η ανθρώπινη νόηση, εφορμώντας από την αντιληπτική γνώση, μπορεί να κατακτήσει το νοητό με τη διαμεσολάβηση των απαραίτητων γενικεύσεων. Φιλοδοξία της θωμιστικής φιλοσοφίας είναι να εκφράσει σε ορθολογική γλώσσα την ανθρώπινη μοίρα, υπενθυμίζοντας ωστόσο συνεχώς στους ανθρώπους ότι βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Αλλά η εμπιστοσύνη με την οποία ο Θωμάς περιβάλλει τη λογική του ανθρώπου ανοίγει τον δρόμο στην πεποίθηση ότι ο φυσικός κόσμος μπορεί να γίνει αντικείμενο γνώσης και δράσης και ότι, κατά συνέπεια, οι άνθρωποι μπορούν να ρυθμίσουν την επίγεια ζωή τους.
Ο νατουραλιστικός ανθρωπισμός και η «κοσμική» διαλεκτική του Θωμά θα βρουν έναν αποφασισμένο και αποφασιστικό αντίπαλο στη φιλοσοφία του Duns Scott (1265-1308), η σκέψη του οποίου χαρακτηρίζεται από την καχυποψία ως προς την ιδέα της φυσικής τάξης. Πράγματι στα μάτια του Duns Scott η αποδοχή μιας αναγκαίας τάξης στη φύση οδηγεί στην υπονόμευση, αν όχι στην κατάργηση, της παντοδυναμίας του Θεού. Γιατί οι θιασώτες της φυσικής τάξης υποχρεώνουν τελικά τον Θεό να την ακολουθήσει. Αλλά τότε ο Θεός υποτάσσεται στη φύση, σε αυτό το είδωλο που είναι κατασκευασμένο με τα μέτρα του ανθρώπινου λόγου. Η φιλοσοφία του Duns Scott θεμελιώνει την ιδέα ενός θεού απολύτως παντοδύναμου, ελεύθερου, ο οποίος δεν δεσμεύεται από τίποτε, ούτε από τον ίδιο τον λόγο, καθώς ως δημιουργός του παντός είναι και δημιουργός του λόγου. Ακόμη και η ηθική τάξη είναι αποδεσμευμένη από τους αυστηρούς νόμους, στους οποίους επιχείρησαν να την εγκλωβίσουν ο Αριστοτέλης και ο Θωμάς. Οι επιταγές της ηθικής ούτε φυσικές είναι ούτε έχουν καθολική ισχύ: υπάγονται στην παντοδύναμη βούληση του Θεού, ο οποίος μπορεί να ιδρύσει μια άλλη ηθική τάξη, όπου το έγκλημα, η μοιχεία ή η κλοπή θα έπαυαν να αποτελούν αμαρτίες.
Από την προηγούμενη ταχύρρυθμη και προφανώς εν μέρει ελλιπή παρουσίαση της φιλοσοφίας στον Μεσαίωνα ­ ελλιπή καθώς ολόκληρα μέρη της, όπως η φιλοσοφία στο Βυζάντιο, η φιλοσοφία στο Ισλάμ αλλά και η εβραϊκή φιλοσοφία, απουσιάζουν ­ μπορούμε να σταθούμε, τελειώνοντας, στην ιδέα της παντοδυναμίας του Θεού. Ισως στην ιδέα αυτή βρίσκεται η προσφορότερη λαβή για να εκτιμήσει κανείς τη σημασία της μεσαιωνικής φιλοσοφίας, όταν μάλιστα στραφεί στον Καρτέσιο, που είναι ο γεννήτορας της νεότερης φιλοσοφίας. Σε αυτόν συγκεντρώνεται τις περισσότερες φορές ο θαυμασμός μας και ο Σπινόζα δεν παραλείπει να τον επαινέσει γιατί μας απάλλαξε από τη φλυαρία των σχολαστικών. Η κρίση είναι απότομη και αυστηρή. Ενδέχεται όμως να μετριαστεί αισθητά αν παρατηρήσουμε ότι το καρτεσιανό σύστημα κρέμεται ολόκληρο από την ιδέα ενός παντοδύναμου θεού, που αυτοδημιουργείται, που δημιουργεί τις αιώνιες αλήθειες ­ στις οποίες συμπεριλαμβάνονται οι μαθηματικές προτάσεις ­, που δημιουργεί τον κόσμο εκ του μηδενός και τον συντηρεί στην ύπαρξη με ένα είδος συνεχούς δημιουργίας, χωρίς την οποία τα πράγματα θα αφανίζονταν στο τίποτα από το οποίο τα ανέσυρε η βούλησή του. Ολες ιδέες που επεξεργάστηκε εις βάθος η μεσαιωνική φιλοσοφία στη μακραίωνη ιστορία της.
Ο κ. Γεράσιμος Βώκος είναι καθηγητής Φιλοσοφίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ :  19/11/2000

( http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=128083)